Een aantal berichten geleden heb ik gezegd dat ik over de pijngrens zou gaan praten, dit ben ik echter helemaal vergeten. Hierbij het bericht over de pijngrens
Honderd procent zeker weet ik niet of dit bij DCD hoort, toch hoor ik veel andere mensen met DCD hierover praten. Hierom noem ik het toch als een symptoom van DCD.
Mijn pijngrens is een stuk lager, als ik mijn teen bijvoorbeeld stoot kan ik het uitgillen alsof die echt gebroken of gekneust is. De pijn is echt in een scherpe bocht, het wordt in een keer heel erg en zakt dan langzaam af.
Dit heeft denk ik te maken met een soort schrik die er automatisch bij komt wat het erger maakt. Je kunt mij heel makkelijk laten schrikken en dus schrik ik ook als ik mij stoot of iets dergelijks. Dit doordat ik in mijn hoofd al heb zitten hoe van alles gaat lopen, dat gaat automatisch. Wanneer dat dan anders loopt is dat even schrikken en moet je even stil staan en bedenken hoe het dan wel moet, of hoe het wel loopt.
Zeker weet ik niet of dit echt hierdoor komt, maar dat is mijn logica.
Mocht iemand weten waardoor het wel komt is deze reactie meer dan welkom!
Mocht je vragen hebben over DCD, of dat dit nu geld voor DCD in de pubertijd, of DCD in de kindertijd. Het zou zomaar kunnen dat ik het antwoord heb, garanderen kan ik niet, maar proberen wel.
tot de volgende keer maar weer
