lang geleden

Hallo allemaal,

Het is te lang geleden dat ik heb gebloged.
Er is een hoop gebeurt in die tijd. Zo heb ik te horen gekregen dat ik geslaagd ben en is onlangs mijn diploma uit gereikt, hier ben ik ontzettend blij mee en ook best trots op.
Ook ben ik een aantal weken geleden op vakantie geweest, alleen met mijn vriend.
Dit was toch best wel spannend voor mij, maar het is onwijs leuk geweest en alle spanning was na de eerste dag al weg.
Dit soort dingen bewijzen toch weer dat je hartstikke goed onafhankelijk kan leven met DCD.

Nou heb ik best wel een beetje hulp gehad van mijn ouders, met geld, met boeken.
Alleen hulp vragen is niet erg! Niemand kan alles alleen.

Zo ben ik aangekomen op het onderwerp van vandaag, "hulp vragen".
Toen ik klein was (en nu af en toe nog steeds) vond ik het erg moeilijk hulp te vragen, helemaal als het omet iets onzinnigs was.
Dingen die anderen gewoon al konden of kunnen en ik dan niet.
Of dingen die normaal wel lukken en op dat moment niet.
Geen hulp durven vragen heeft bij mij te maken met dat het voelt alsof ik het dan niet kan, alsof iedereen dan ziet dat ik het niet kan. Nou weet ik ook wel dat dit hartstikke onzin is, maar dat is hoe het voelt.

Als ik bijvoorbeeld aan het koken ben (ik kook graag) dan kan ik soms de pan niet optillen, hier durf ik dan bijna niet om te vragen omdat het dan gelijk voelt alsof ik niet kan koken...

Ook kon ik nooit dingen afgieten, nou heb ik het uiteindelijk gevraagd aan mijn vriend die mij voordeed hoe ik het misschien nog kon proberen. en dat lukte!
Dus vragen is goed, door te vragen leer je dngen!

Dat was het weer voor vandaag, een hele fijne vakantie gewenst en tot de volgende keer