Tijd geleden. Ben ondertussen al een tweede keer op vakantie geweest, dit keer naar Engeland.
Het was onwijs leuk, aan het einde van de week waren we wel helemaal kapot. Een hele hoop te voet gedaan Londen is zo groot! Het was zeker de moeite waard!
Tijdens deze leuke vakantie schoot mij een onderwerp voor dit bericht in mijn hoofd.
Ik weet nog niet zo goed hoe ik dit precies hier neer ga zetten, maar ik ga mijn uiterste best doen!
Toen ik klein was praatte ik met klinkers, Eigenlijk heb ik nooit precies gesnapt waar het nou eigenlijk door kwam. Dit heb ik afgelopen week uitgevonden.
Mijn Engels is goed, gramatica vind ik makkelijk, en het schrijven gaat vloeiend. In mijn hoofd weet ik hoe ik alles zou moeten uitspreken, Praktisch gezien kan ik in mijn hoofd Engels praten. Helaas kan mijn mond dit nog niet, als ik het er uit probeer te brengen dan klinkt dat niet goed. Het vervelendste is dat ik het zelf heel goed door heb, en ook weet hoe ik het wel uit moet spreken. Mijn spieren zijn dus gewoon langzamer dan mijn hersenen zijn.
Toen ik nog op de basisschool zat kon ik bij de rekstokken staan en precies uitleggen hoe je een kunstje deed, mijn vriendinnen volgden dit advies op en konden het dan. Dan kwam vaak de vraag 'doe jij het nu dan eens?' waarop mijn antwoord dan gek genoeg was "dat kan ik niet". Hoewel iedereen had verwacht bij die uitleg ook de uitvoering te zien was dat bij mij niet het geval. Mijn hoofd was er al, maar mijn spieren nog niet.
Er gaat hier dus iets 'fout' (zoals dat vaak uit wordt gelegd) bij het doorgeven van de actie vanaf je hersenen naar je spieren, wat ook verklaart waarom je hand-oog coördinatie vaak slecht is met DCD.
Gedurende mijn leven zal ik steeds meer leren over DCD, over waarom iets een probleem is of juist niet. Hopelijk wordt met dit soort berichten ook voor anderen wat duidelijker hoe DCD in elkaar zit.
Vragen zijn ALTIJD welkom!
Tot de volgende keer dan maar!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten