Er was bij mij al heel jong (rond de leeftijd van 3/4) bekend dat er wat niet helemaal normaal werkte (zoals de maatschappij dat zou noemen).
Ik praatte niet zoals je dat zou moeten doen op mijn leeftijd ook liep ik nog niet zo goed. Nou werd dit vaak op een 'fase' geschoven.
Mijn ouders hebben een hoop moeite moeten doen voor die diagnose. Uiteindelijk is er bij mij een test gedaan (nou was dit geen test op dcd) dus hier kwam uit dat er helemaal niks aan de hand was. Daarom kwam toen bovenop bij mijn dossier te staan dat ik 'overbezorgde ouders' zou hebben.
Ergens rond mijn 3e jaar ben ik bij een othopedagoog en logopedist (gespecialiseerd op verbale dyspraxie) in een ziekenhuis in utrecht geweest. Deze heeft zonder twijfel gezegd dat ik DCD heb. Enkel heeft zij deze diagnose niet schriftelijk aan mij gegeven. Dit had te maken met dat zij net nadat ik daar 'begonnen' was tijdelijk gestopt is met werken.
Toen hebben mijn ouders het er eventjes bij gelaten. Ze wisten wat ik had, een schriftelijke diagnose vonden zij niet zo nodig.
Tot het moment dat ik rond groep 4/5 zat. Toen had ik toch wel wat extra hulp nodig. Hiervoor hebben mijn ouders een rugzakje aangevraagd. Dit wordt ook wel een indicatieformulier genoemd. Alleen heb je hiervoor wel een geldige (schriftelijke) diagnose nodig. Deze had ik echter toen de tijd nog niet. Rond deze tijd hebben weer een hoop onderzoekjes plaats gevonden. Ik denk dat het 1 of 2 jaar heeft geduurd voordat ik een schriftelijke (geldige) diagnose voor dcd gekregen heb.
Dit was mijn verhaal over hoe ik mijn diagnose heb gekregen.
Heyhey,
BeantwoordenVerwijderenDank je voor het beschrijven van je "weg" naar de diagnose.
Goed dat ze goed onderzoeken, maar jammer dat het zo lang moet duren voordat het op papier staat en je hulp kon/mocht gaan inroepen voor school. Mijn dochter is nu 4 jaar en we zitten al een tijdje "in de molen" , de revalidatie-arts heeft DCD al genoemd, maar officieel mag het pas vanaf 5 jaar gesteld worden. Maar goed, dat is nog op tijd voor het werk in groep 3. Schrijven ed zal een probleem voor haar worden, heb je daar zelf ook last van/gehad?
Tekenen/knutselen etc zijn een ramp voor mijn dochter, had jij daar ook moeite mee?
Groetjes!
hallo,
VerwijderenIk heb inderdaad veel moeite met tekenen knutselen plakken enz. gehad. dit vond ik echter wel heel leuk. dat had te maken met dat mijn ouders niet zo prestatiegericht met mij bezig waren. uiteindelijk had ik op school ook sneller dat ze zeiden dat is mooi, dan bij anderen. schrijven was ook wel een probleempje maar ik kan het leesbaar maken. zolang je haar motiveerd zal het wel lukken! hou het motto 'je kan alles wat anderen ook kunnen maar met wat meer moeite' erin. laat haar vooral een persoonlijkheid ontwikkelen zij is niet die dcd zij is het meisje wat ze is met wat meer moeite met sommige dingen. ik hoor het graag als er nog vragen zijn!