school?!?!?

Hallo allemaal,

Het is alweer tijd voor mijn tweede bericht van dit blog.

Ik heb wat probleempjes gehad met het volgen, maar als het goed is zie je ergens op mijn blog staan 'email invullen'  dit is zodat je mij via je e-mail kunt volgen.

Goed ik ga het vandaag hebben over school.. 

Nou zie ik jullie denken, school?? wat is daar zo bijzonder aan?

Voor mij een heleboel! Momenteel zit ik in het 4e en ook gelijk laatste jaar van vmbo GL/TL. Over 3 weken heb ik mijn eerste examen, maar hoe ben ik zo ver gekomen? Dat ga je hieronder allemaal lezen.

In de eerste ben ik begonnen met een driewieler, dit vanwege mijn gebrek aan fietskunsten haha, dat kon ik dus niet '--. Vanwege het naar de middelbare school gaan moest er een oplossing gezocht worden, want achterop de fiets van je vader bij school aankomen ziet er redelijk suf uit..

De driewieler dus, op het begin alleen gebruikt voor school. Of ik mij dan niet schaamde? Nou op het begin moet ik toegeven dat ik mij kapot schaamde! 

Bij ons op school staat het voor de poort vol met rokende 4e klassers, en daar moest ik dan langs als 1e klassertje op een driewieler, nee dat is niet fijn nee. Mijn plek voor mijn fiets was ook speciaal, dit omdat hij niet in het fietsenhok paste. In het brommerhok is een vak gemaakt met mijn naam op de grond, hier zette ik mijn driewieler neer. Eng? Op het begin wel ja, maar al gauw kreeg ik positieve reacties. Er kwamen vierde klassers naar mij toe om te vertellen hoe stoer ze het vonden, ze spraken me aan in het brommerhok, of riepen positieve dingen na. Natuurlijk konden ook de negatieve dingen niet achter blijven, maar deze hoor je bijna niet meer als je alle positieve dingen hebt gehoord. Hier was ik zo blij mee dat mijn schaamte redelijk snel verdween. 

Later hoorde ik van een vriendin die ook DCD heeft dat zij op haar 13e had leren fietsen. Mijn eerste gedachte was "als zij het kan, kan ik het ook!" Zo begon mijn motivatie om toch op mijn 14e een tweewieler te kopen en weer te beginnen met oefenen, sneller als ooit zat ik fietsend op een tweewieler. Trots als ik was, ieder ander had mij waarschijnlijk raar aan gekeken. toch was ik trots, heel trots!

Zo begon mijn middelbare school al heel erg goed.

Dan nu nog een hel voor kinderen met DCD, de gymles....

Nee ik ben niet goed in gym, dat voetballen, hockeyen en noem het allemaal maar op. Ik kan het niet.. 

maar dat is nog niet het ergste, nee. Je zit op een middelbare school, in de meest egoistische klas die ik ooit heb gekend. Stuk voor stuk kunnen ze best aardig zijn, maar niet tijdens gym. 

Altijd ben ik de laatste of 1na laatste die wordt gekozen. Dan heb ik een keer zin in het spel, als ik een fout maak raak ik de bal de rest van de gymles niet meer aan. Puur geluk is wat ik nodig heb bij gym. Ja als ik in mijn eentje bij trefbal overblijf moedigen ze mij aan, maar het liefst zouden ze gewoon zelf spelen. Vreselijk zo'n gymles, want ja ik weet dat ik slecht ben dat hoeven zij mij niet te vertellen. Iedereen verdient toch die kans?

Volgend jaar ga ik naar een nieuwe school. Ook hier zal ik weer gym hebben, maar hoop ik dit keer een klas te hebben die het begrijpt. Die niet verwacht dat iedereen net zo goed is in gym als hen.

Dit is wel weer even genoeg tekst denk ik, haha

Ik hoop dat jullie genoten hebben van het lezen, dit is hoe het er bij mij op school een beetje aan toe gaat. Echt leuk is het niet nee.. maar over een week zijn mijn lessen voorbij, dus ik red het wel :P 

Tot de volgende keer allemaal.